ویلموس زیگمونـد

ویلموس زیگموند Vilmos Zsigmond فیلمبردار نام آشنای سینما در اولین روز سال 2016 میلادی در حالی که پنج فیلم در حال آماده شدن برای اکران داشت، چشم از جهان فرو بست . تاثیر او در هنر فیلمبرداری به جهت ایجاد فضاهایی خاص و رنگ هایی بدیع و استفااده از نورهای طبیعی وی را از دیگر هم قطارانش متمایز می کند .

زیگموند متولد ۱۶ جون 1930 در شهر Szeged مجارستان بود . تا نوجوانی چندان علاقه ای به سینما نداشت. در هفده سالگی ‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍بعد از خواندن کتاب The art of light علاقه ای در وجودش جان گرفت، سپس یک دوربین تهیه و شروع به عکاسی نمود. پس از پایان تحصیلات متوسطه به دانشکده هنر تاتر و سینما در بوداپست رفت. در 1956 از آنجا فارغ التحصیل شد . در همان جا بود که با یار سالیانش، لازلو کواکس Laszlo Kovacs آشنا شد و دوستی آنها تا پایان عمر کواکس در سال 2007 میلادی ادامه یافت.

در سال 1956 مجارستان شاهد تجاوز نیروهای شوروی سابق بود و تنش های خیابانی در همه جا به چشم می خورد . زیگموند و کواکس به همراه دیگر همکلاسی هایشان پس از جاسازی دوربین فیلمبرداری در یک ساک خرید و بریدن قسمتی از آن برای باز شدن دید لنز دوربین، موفق شدند از سرکوب وحشیانه مردم مجارستان برای اولین بار فیلم تهیه کنند . در یک تصمیم جمعی قرار بر این شد که نمایندگانی از ایشان فیلم ها را که حدود سی هزار فیت بود به خارج منتقل کنند . تصمیم دشواری بود و اتفاقا قرعه به نام زیگموند و کواکس افتاد. با مشقت هر چه تمام تر خود را به اتریش و از آنجا به آمریکا رساندند. بعد از مونتاژ فیلم ها، مستندی به شبکه سی بی اس آمریکا دادند که پس از پخش، چشم جهانیان نسبت به ظلم و ستمی که روی داده بود باز شد، و جایزه ی ویژه بخش مستند را برای آنها به ارمغان آورد .

اثبات توانایی انجام کار برای ورود به سینمای رخنه ناپذیر آمریکا کار ساده ایی نبود، و با تلاش شبانه روزی محقق شد. ویلموس در ابتدای ورودش ناگزیر هشت سال با نام مستعار در استودیوهای آگهی سازی، فیلم های کوتاه، و فیلم های کم بودجه به فیلمبرداری پرداخت. و در لابراتوار فیلم نیز به عنوان تکنسین کار می کرد.

سال 1971 برای اولین بار کنار پیتر فوندا در فیلم «مزد بگیر» The Hired hand ، و کنار رابرت آلتمن در فیلم «مک کیب و خانم میلر» McCabe & Mrs. Miller، قرار گرفت و توانایی اش را در فیلمبرداری به رخ همگان کشید، و حاصل کارش مورد توجه منتقدان قرار گرفت .

وی به خاطر سبک خلاقانه در ایجاد فضاهای خاص و بهره گیری از نگاه اروپایی و استفاده از رنگ های نرم و پیوندش با قصه های کارگردانان امریکایی آن دوران، تضمینی ۴۰ ساله برای آینده اش در آمریکا فراهم کرد. همکاری او با کارگردانان شاخصی هم چون وودی آلن، اسپیلبرگ، مایکل چیمینو، برایان دی پالما، جان بورمن، رابرت آلتمن، ... و تاثیر او در جریان موج نو سینمای آمریکا نام وی را هر چه بیشتر پر آوازه ساخت . استیون پوستر رییس اتحادیه فیلمبرداران سینمای آمریکا در جایی گفته است: "نبوغ زیگموند مربوط به خلق تصاویر زیبا نیست بلکه در حس وظیفه او نسبت به روایت صادقانه قصه است".

زیگموند با توجه به دانش و وقوف بر تمامی اجزای تشکیل دهنده فضای فیلم و تاثیر بسزایش در هنر فیلمبرداری مورد تقدیر همگان است. او از جمله کسانی است که در نگاه ما به سینما اثر گذاشته است. در طول عمر ۸۵ ساله اش نزدیک به ۱۰۰ فیلم، فیلمبرداری کرد و در سال 1999 جایزه یک عمر فعالیت هنری به او اهدا شد. برای فیلمبرداری ۴ فیلم نامزد جایزه "اسکار" شد و از آن میان برای فیلم «برخورد نزدیک از نوع سوم»Close Encounters of the Third Kind (1977) ، جایزه "اسکار" را به دست آورد.